Հարգելի՛ օգտատեր, «Նամակ զինվորին» խորագրում հրապարակվում են զինվորներին ուղղված Ձեր նամակները: Եթե նամակին կցված է նաև ֆոտոշարք կամ տեսանյութ, ապա այն կարող եք ուղարկել [email protected] էլ.հասցեին: Անվտանգության նկատառումներից ելնելով՝ նամակի բովանդակության մեջ խնդրում ենք չներառել զինատեսակների, զորամասերի անվանումների, տեղանքի, զինվորների և զինվորական ծառայության վերաբերյալ այլ հավելյալ մանրամասներ: Ուղարկված նամակները հաստատվում և հրապարակվում են (կամ ենթակա են հաստատման ու հրապարակման) կայքի խմբագրի կողմից:

Ես այդպես եմ սիրում...

13:10 - 28/Հունվար/2017

Մայր իմ, չխոնարհես ոգիդ հերոսածին,
Դու քնքշորեն սփռիր ժպիտներդ
մանուկ օրերիս պես,
Որ նկարից քեզ նայող աչքերս
չխամրեն արցունքիդ շողե կարոտներից։
Ես այնտեղ եմ՝ հողին էությունս ձուլած,
Եվ արյանս կաթիլներով
գարնան ծաղիկներն արևագույն են հիմա․
Քեզ այդպես եմ սիրում։
Հայր իմ, ծխախոտի թանձրամշուշի մեջ
չես թաքցնի հայացքդ վեհ
հերոսերգող հպարտություն,
Պարպիր մոխրամանում ցավը արիաբար
Ու տուր քամուն՝
Իմ սենյակի պատշգամբից
մասիսհայաց, որ խաղաղվեմ,
Հոգուս եռագույնը ծածանեմ գագաթներից սեգ․
Քեզ այդպես եմ սիրում․․․
Սե՜ր իմ, ափերդ բաց,
Կես-էն իմ քո գոյին խառնած՝
Դու թռցրու ճերմակ հավքի նման,
Ու շուրթերով ծաղկաբուրող անունս շշնջա,
Եվ աղոթի՜ր, և աղոթի՜ր, և աղոթի՜ր
Գիշերներում, ուր էլ չկամ,
Ու ցերեկներում բուրվառիր
Իմ աններկա հուշի խնկածաղիկները բոլոր,
Եվ խոստացի՛ր, և չթողնե՛ս մնա
Դեռ չճոճված օրորոցը դատարկ,
Որ իմ որդուն պիտի օրորեր գալ գարնան,
Պիտի աշխարհ գա կյանք,
Դու մայր լինես նրան,
Եվ ճիչը քո մանկան օրորերգս լինի,
Եվ կոպերիս իջած նիրհը
Չլուսաբացվող հավիտենությամբ
Խաղաղվի վերջապես,
Որպես հողն հայրենի,
Եվ եզերքներն հայոց,
Ուր հնչում է խաղաղության
Հորովել-անդաստան․․․
Երկնապնակով մեկ
Հոգիս-բողբոջներում պայթած,
Եվ կյանքս –ընծայագրած ապրելու պատգամ՝
Հանուն, հանուն, հանուն․․․
ԵՍ ԱՅԴՊԵՍ ԵՄ ՍԻՐՈՒՄ։

Արմենակ Ուրֆանյանի հիշատակին 

09.04.2016
Մարինա Գևորգյան

Այս թեմայով

Բարև՛ իմ քաջ հայորդի,իմ եղբայր,հա՜յ զինվորս...
Բարև՛ իմ քաջ հայորդի,իմ եղբայր,հա՜յ զինվորս...Ամեն Աստծո լույսին, երբ հայացքս մրաչ սարն ի վեր է վազում,Մասյաց գագաթներին ձյունոտ քո սեգ կերպարն,Ի՛մ քաջ,ծածանում եմ հանց դրոշ, ու սփռում երկնով մեկ գոյդ արծիվհայաց,Վեհանում եմ այդժամ և լցվում ափեափ հայ լինելու բախտիս ամպոտ հպարտությամբ...Հպարտությամբ, իմ հայ զինվոր, հայրենյաց վեհ պաշտպան,Քո կամքի ու ոգու անսասան ամրության, հայոց ծովեծով անափ, Հաղթական ոգու մասիսականչով: Եվ երբ իջնում է հայոց լեռներին հայաբույր երեկոն,Եվ հորիզոններով մեկ սփռվում է անդորր խաղաղության լուրթը զուլալ,Ես հայացքով կտրում եմ լեռ ու դաշտ,Եվ հոգու երրորդ աչքով հասնում եմ քեզ,Քեզ ,իմ զինվոր,որ խրամատում կանգնած ես զգոն,Ուր քո մշտաներկա գոյության դիմաց կծկվում է թշնամին...
«Եթե դիվերսիա լինի հիշեք, ձեր միակ փրկության ուժը նռնակի մեջ է». այսօր Արմենակ Ուրֆանյանի ծննդյան օրն է
Հունվարի 28-ը հայ հերոս, ՀՀ ԶՈՒ կապիտան, 2016 թվականի ապրիլին տեղի ունեցած արցախա-ադրբեջանական կարճատև պատերազմի մասնակից Արմենակ Ուրֆանյանի ծննդյան տարեդարձն է:  Ծնվել է 1990 թվականի հունվարի 28-ին Երևանում: 1992 թվականին ընտանիքը մեկնում է Ռուսաստանի Դաշնություն: Չէր սիրում աչքի ընկնել։ Բայց լուսանկարներում անպայման պետք է հերոսի հագուստով լիներ։ Դպրոցում առանձնանում էր լեզուների իմացությամբ, բայց որոշում է սպորտով զբաղվել։ 15 տարեկանում տեկվանդոյի եռակի չեմպիոն էր։ Ընդունվում է Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտ։ 26 տարեկանում արդեն կապիտան էր, վաշտի հրամանատար՝ առաջին գծում։ Իր հրամանատարությամբ ծառայող զինվորներին ասել է. «Եթե դիվերսիա լինի հիշեք, ձեր միակ փրկության ո
Նկարում այս անգամ Արցախն էր
- Այս ի՞նչ ես նկարել, Արևի՛կ։ - Խաղաղությո՜ւն... Նայում եմ նկարին ու ապշում, իսկապես խաղաղություն է նկարել Արևիկը։ Նկարում կա հայր, մայր, քույր և եղբայր... հա՛-հա՛, հենց խաղաղություն է նկարի անունը։ Պատերազմ, խաղաղություն.... խաղաղություն, պատերազմ... ու հանկարծ վեր եմ թռնում տեղիցս։ Հիշում եմ, ավելին, երբեք չեմ մոռանա... այնքան աննկատ եկավ մեր տուն, այնքան անսպասելի...  Եկավ ու քարշ եկավ տատիս փեշերից, քաշեց քաշքշեց, կորացրեց, երկու ձեռնափայտ մեկնեց նրան... եկավ, որ էլ չգնա... ու 24 տարի շարունակ մենք քարշ ենք տալիս նրա գոյությունը... -Զինադադար է, զինադադար է,-շնչակտուր ներս մտավ մայրս, բոլորն ուրախ խառնվեցին իրար,, տատս չուրախացավ. նա սառած և անթարթ նայում էր իր առջև հառնող բլո
Ապրիլյան հերոսներին
Տղերք, բաց արեք դրախտի դուռը,Նորերն են գալիս,Նրանք էլ արդեն Ձեզ նման լուռ են,Երկիրն է լալիս։Նրանք Ձեր լույսով փառավորվեցին,Եվ, անմահացան,Ի՞նչ ավելացնեմ նրանց արարքին,Տվեցին, անցան։ Դուք՝ սեգ-սասնա-սյուն, Հայոց երկինքըԱռաք Ձեր ուսին,Աղջիկներն արդեն երգեր են երգումՁեր ոգու մասին,Մայրերն են միայն սրտաչափ դարձած,ցավից մղկտում,Սակայն փրկեցիք Դուք հայոց համարպատիվ ու անուն։ Տղերք՝ խոյացեղ, պատվի ապավեն,Դուք դարձաք հերոս,Ձեր ընդվզումից դեռ պիտի հյուսվենլեգենդ ու էպոս,Ձեր անուններով փողոց ու քաղաքԴեռ պիտի կոչենք,Փառք Ձեր բեկումին, և Ձեր սխրանքինարժանի լինենք։ Դավիթ Վանյան 26.04.2016թ.
Հայաստան
Սա իմ երկիրն է- չափերով այնպիսին-որ կարող եմ վերցնել հետս,թե մի հեռու տեղ գնամ:Փոքրիկ՝ ինչպես ծերացած մայր,Փոքրիկ՝ ինչպես նորածին զավակիսկ քարտեզի վրաընդամենը արցունքի մի կաթիլ…Սա իմ երկիրն է – չափերով այնպիսին,որ ազատորեն տեղավորել եմ սրտիս մեջ,որ չկորցնեմ հանկարծ…   Հովհաննես Գրիգորյան